İnsan sesinin müzik aletleri yardımıyla oluşturduğu beste anlamına gelen Şarkı, divan şiirine Türkler tarafından katılmış bir nazım şeklidir. Bestelenerek okunmak için yazılır. Dörder mısralık 2 - 5 bendden oluşur. Birinci bendin 2. nci ve 4. üncü, diğer bendlerin yalnızca sonuncu mısraları hiç değişmeden tekrarlanır. Tek bir şarkıcı tarafından seslendirilen şarkılar düet biçiminde, bir trio ya da müzik grubu tarafından da söylenebilmektedir.

Şarkının ilk örneklerine, Divan edebiyatımızda, XI. yüzyılda rastlanır.
Bu edebiyatımızda şarkı özellikle XVIII. yüz yılda, Lale Devrinde çok gelişmiştir.
Divan edebiyatının en büyük şarkı, şairi Nedimdir.
Halk edebiyatında da şarkı türünde eserler veren şairler yetişmiştir.